Mąż Nadii, Mikołaj, odszedł z tego świata. Jej serce ścisnął smutek. Otworzyła album ze zdjęciami i przejrzała go. Z jej oczu popłynęły łzy. Nadia poszła do kościoła, postawiła świecę i mentalnie rozmawiała z mężem. Bardzo za nim tęskniła i czuła się samotna.
Jej syn Szymon i synowa mieli przyjść na kolację żałobną. Czekała na nich, ale bezskutecznie. Dopiero wieczorem zadzwonił telefon, a w słuchawce zabrzmiał niezadowolony głos: "Nie mogłem przyjść. Było dużo pracy. Nie mogłem się wyrwać".
Kobieta chciała porozmawiać i zapytać, jak się sprawy mają, ale jej syn się rozłączył. Nadia czuła, że nikt jej nie potrzebuje. Jej mąż odszedł, a syn oddalił się od niej, gdy poślubił Wiktorię.
Synowa od razu znielubiła teściową, choć Nadia cieszyła się, że syn ma własną rodzinę. Kobiecie wydawało się, że po odejściu męża syn zacznie opiekować się matką, bo wspólny smutek zbliża.
Ale okazało się zupełnie odwrotnie. Pewnego wieczoru zadzwonił dzwonek do drzwi, Szymon stanął na progu. "Co za radość" - pomyślała sobie Nadia. "Wejdź, zjedzmy kolację. A gdzie jest Wiktoria?" - zapytała.
Syn powiedział, że przyszedł sam i że trzeba poważnie porozmawiać. Długo się wahał, a potem powiedział jej, że on i Wiktoria chcą sprzedać mieszkanie rodziców i kupić dom, o którym od dawna marzyli.
Serce Nadii ścisnęło się. Jak to możliwe? To była po prostu jakaś zdrada. "A gdzie ja będę? Przecież na starość nie będę mieszkać na ulicy — powiedziała z lękiem kobieta. "Nikt cię nie wyrzuci na ulicę. Będziesz mieszkać z nami. Będzie ci dobrze i ciepło. Ustaliliśmy już cenę. Wystarczy na dom, więc wszystko jest w porządku" - powiedział syn.
Ale Nadia kategorycznie odmówiła, ponieważ nie jest łatwo opuścić dom, w którym wszystko jest tak drogie jej sercu. I mieszkać z synową, która nawet nie chce jej znać. Szymon był zły na matkę. Można było pomyśleć o innych. Trzasnął drzwiami i poszedł do domu.
Przez całą noc Nadia próbowała zasnąć, ale nie mogła zmrużyć oka. Rozmowa z synem nie dawała jej spokoju. Minął tydzień. Kobieta poczuła się winna i postanowiła zadzwonić do syna. Ale on nie podniósł słuchawki. Nadia upiekła pyszne ciasteczka i poszła odwiedzić syna.
"Może zmieni zdanie na temat sprzedaży mieszkania" - miała nadzieję kobieta. Wiktoria przywitała teściową z niezadowolonym spojrzeniem i niechętnie zaproponowała filiżankę herbaty.
Przy stole Szymon nie odezwał się ani słowem i wyglądał na nadąsanego. Nadia czuła się zbędna. Aby załagodzić sytuację i naprawić stosunki, wstała od stołu, powiedziała, że zgadza się na ich propozycję i skierowała się do wyjścia.
Mieszkanie zostało szybko sprzedane. W zamieszaniu Nadia spakowała swoje rzeczy. Chciało jej się płakać, ale nie było łez. Dom, o którym marzył jej syn, został szybko kupiony.
Nadia została umieszczona w małym pokoju pod schodami. Ale już się tym nie przejmowała. Starała się nie wtrącać w sprawy dzieci i rzadko wychodziła z pokoju. Życie z synową nie było łatwe.
Na nieprzyjemne wieści nie trzeba było długo czekać. Syn i synowa postanowili umieścić matkę w domu starców. Nadia ze łzami w oczach spakowała swoje rzeczy i przeniosła się w nowe miejsce.
Każdego dnia kobieta czekała, aż syn przyjedzie i zabierze ją do domu. Do małego pokoju, ale do domu. Ale Szymon nie przychodził i Nadia stała się bardzo smutna. Ludzie wokół niej nie mogli zrozumieć, co się z nią dzieje.
Pewnego dnia, spacerując po ogrodzie, kobieta zobaczyła dziewczynę płaczącą przy drzewie. Natychmiast przypomniała sobie siebie jako młodą dziewczynę. "Jak masz na imię? Co się stało?", zapytała kobieta.
Dziewczyna odpowiedziała, że ma na imię Lena i wychowała się w sierocińcu. Jej mieszkanie zostało sprzedane przez krewnych, a ona została bez domu. Wspólne nieszczęście połączyło samotnych ludzi.
Potem spotkały się ponownie, ale w innych okolicznościach. Nadia poczuła zawroty głowy i straciła przytomność. Kobieta obudziła się w szpitalu. Lekarze wyznaczyli ją na operację serca. Zadzwonili do jej syna, ale ten odmówił pomocy.
"Wszystko będzie dobrze" - powiedziała dziewczyna i pogłaskała Nadię po głowie. To była ta sama dziewczyna, którą widziała. Pracowała tu jako pielęgniarka. Nadia miała przecież operację. A Lena, która została dawczynią, pomogła.
Czarna passa Nadii dobiegła końca. Kobieta otrzymała spadek po wuju w postaci dużej sumy pieniędzy, z której część przeznaczyła na wykup mieszkania. Zaproponowała, by Lena wprowadziła się do niej, by nie czuła się samotna.
Nadia i Lena opiekowały się sobą nawzajem. Wieczorem spacerowały wzdłuż nabrzeża. Podczas jednego ze spacerów spotkali Szymona i Wiktorię. Syn był niezadowolony, że matka nie powiedziała mu nic o spadku, a nawet przyjęła obcą dziewczynę.
Kiedy Nadia zmarła, Szymon chciał wyrzucić dziewczynę, ale nie mógł, ponieważ zgodnie z prawem matka zapisała cały spadek Lenie.
