"Kochanie, chodź i pomóż mi w sprzątaniu..."
I tak dalej, prawie w każdy weekend. Teściowa dzwoniła do Hanny i słabym głosem prosiła o pomoc.
Hanna była bardzo miłą dziewczyną i nie mogła odmówić pomocy. A teraz zadzwonił jej telefon.
"Moja droga, nie zapomnij pójść do apteki po lekarstwa" — wyszeptała słabym głosem teściowa.
Ale wtedy jej teściowa popełniła błąd. Myśląc, że się rozłączyła, zwróciła się do przyjaciółki ze śmiechem i wesołym głosem:
"No i co? Jestem utalentowaną aktorką? Jestem dobra w graniu na uczuciach tego bezmózgiego kurczaka?"
"Pierwsza pretendentka do Oscara dla najlepszej aktorki!" - odparła jej przyjaciółka ze śmiechem.
Hanna była oszołomiona. Jej teściowa, taka łagodna, taka kochająca, okazała się prawdziwym diabłem. Wyłączyła telefon.
Z trudem dotarła do domu, padła na kanapę i długo płakała. Czuła się źle, nie dlatego, że została wykorzystana, ale dlatego, że była prostaczką, nie widzącą hipokryty za maską dobroduszności.
Tego samego wieczoru opowiedziała o wszystkim mężowi. O dziwo, przyjął to spokojnie:
"To moja mama", powiedział. Hanna nie rozumiała — czy on wiedział o grach swojej matki? Ale była zbyt zdenerwowana podłością teściowej, by skonfrontować się z mężem. Zostawiła to na później.
Kiedy teściowa zadzwoniła ponownie, Hanna powiedziała jej:
"Idź po swojego Oscara, droga teściowo".
Teściowa była wściekła, że ktoś ośmielił się zerwać jej maskę. Oczywiście wybuchł skandal. Matka postawiła synowi ultimatum:
"Albo ja, albo ona!"
Naturalnie syn wybrał mamę... Hanna była zadowolona z rozwodu. Ona sama, ze swoją łagodną naturą, nigdy nie odważyłaby się złożyć pozwu o rozwód.
