Matka wciąż mówi Cyrylowi, że jest najlepszy, najmilszy i najbardziej odpowiedzialny. Krótko mówiąc, złoty człowiek.
O dziwo, udało mi się zbudować dobre relacje z rodzicami mojego męża. Moja teściowa nigdy nie wtrącała się do naszej rodziny, więc żyło nam się dobrze.
Na nasze wesele podarowali nam mieszkanie na własnym podjeździe. Oczywiście byliśmy im bardzo wdzięczni za pomoc w kwestii mieszkania.
Sąsiedztwo mi nie przeszkadzało, bo teściowa się nie narzucała. Mogła przyjść, przynieść ciasto i wyjść, więc nie wpływało to na nasze życie.
A ja odwiedzałam ją, gdy mi się nudziło. Ostatnio jednak nasza komunikacja stała się inna, a wszystko przez to, że teściowa ma dziwne przekonania życiowe.
Od dawna marzyliśmy z mężem o samochodzie i zbieraliśmy pieniądze na jego zakup. Dowiedziała się o tym moja teściowa. Kiedy potrzebowała kolejnego telewizora, postanowiła, że jej wdzięczny syn jej go kupi. Mój mąż próbował jej wytłumaczyć, że nie mamy na to środków.
- Czy masz jakieś zapasy? Tak, jest! Więc go kup! Nie masz dzieci, i tak nie masz gdzie wydać pieniędzy — powiedziała teściowa.
Mój mąż co miesiąc oddaje część swojej pensji matce. Ponadto kupuje artykuły spożywcze i czasami płaci rachunki za media.
Z dziećmi postanowiliśmy się nie spieszyć, bo trzeba stanąć na nogi, a dla siebie chce się żyć, świat zobaczyć. Jednak moja teściowa ma własne poglądy na życie.
Ciągle podpowiada, że już czas, abyśmy mieli dzieci. Mówi się, że rodzina bez dzieci to rodzina niepełna. I tak pokłóciliśmy się na tym gruncie.
Przez wszystkie trzy lata świętowaliśmy Boże Narodzenie u moich teściów. W tym roku przyjaciel zaprosił nas do siebie na święta.
Nie widzieliśmy go od kilku lat, bo mieszka w innym mieście. Stwierdziliśmy więc, że to świetny powód, żeby się zobaczyć i spędzić razem czas.
Kiedy moja teściowa się o tym dowiedziała, zaczęła płakać. Jak ona mogła? Synuś ma zostawić mamę w święta!
- Nasza rodzina już cię nie interesuje? - oburzyła się.
- Interesuje nas wszystko, ale chcemy zobaczyć się z naszymi przyjaciółmi — odpowiedziałam.
Moja teściowa myślała, że w ten sposób nastawiam syna przeciwko niej. Codziennie przychodziła i płakała, że nikt ich teraz nie potrzebuje, że będą świętować sami, bo dzieci mają przede wszystkim przyjaciół.
Mąż próbował uspokoić mamę, wszystko jej wytłumaczyć, ale ona nie ustępowała. Kiedy zrozumiała, że nie może nas prześcignąć, popadła w skrajność:
- Gdybyś nie wiedział, Boże Narodzenie to święto rodzinne. Ty i Natalia macie niepełną rodzinę, więc nie możecie świętować osobno. Jak będziesz miał dzieci, to wtedy pogadamy!
Wskazówki dotyczące dzieci codziennie wylewały się z ust mojej teściowej. Powiedziałam jej, co o tym myślę i pokłóciłyśmy się.
Teraz teściowa nie odzywa się do nas i mówi wszystkim, że nastawiam jej syna przeciwko pełnej rodzinie i narodzinom spadkobierców.
Nie sądziłam, że nasze dobre relacje do tego dojdą. Mąż nalega, żebyśmy zrezygnowali z wyjazdu, ale ja nie zamierzam iść na rękę jego matce.
Jesteśmy kompletną rodziną, z dziećmi czy bez, więc powinniśmy podejmować własne decyzje dotyczące naszego życia. Prawda?
