Mówiła o tym cała wieś. Była to rodzina wzorowa. Tata pracował jako kierowca ciężarówki, a mama jako główna księgowa. Zawsze mieli pieniądze, więc mogli rozpieszczać Kasię.

W dzieciństwie była inteligentna, a w okresie dojrzewania jakoś zdystansowała się od rodziców. I nie na próżno — w wieku 15 lat zaszła w ciążę, a w wieku 16 lat urodziła.

Jej matka została natychmiast zabrana do szpitala, jej serce nie wytrzymało. Jej ojciec chciał wymierzyć czujną sprawiedliwość "winowajcy uroczystości".

Pogrążony w żałobie ojciec przyszedł, aby spojrzeć na swoją nowo narodzoną córkę. To był pierwszy i ostatni raz, kiedy widział Kasię i małą Lidzię.

Małżonkowie postanowili adoptować wnuczkę, aby nie psuć życia swojej córce. Kasia wyjechała do miasta, by ułożyć sobie życie, a Lidka została z dziadkiem i babcią.

Wkrótce Kasia poznała mężczyznę i wyszła za niego za mąż. Są małżeństwem od ponad 20 lat, ale nie mają wspólnych dzieci.

Nie chcieli przygarnąć Lidki, bo przecież to czyjeś dziecko. Z biegiem lat kupili mieszkanie i pięli się po szczeblach kariery, ale serce matki nigdy nie drgnęło.

Lidka dorastała ze starszym małżeństwem. Kiedy nadszedł czas, aby poprowadzić wnuczkę do szkoły, babcia i dziadek postanowili opuścić gospodarstwo domowe i przenieść się do miasta. W wiosce nie było nic do złapania, więc przynajmniej dziewczyna będzie miała dobre wykształcenie.

Kupili dwupokojowe mieszkanie na odludziu, uzgodnili z sąsiadami, że ci będą opiekować się domem i przeprowadzili się. Wkrótce kupili samochód, aby jeździć do wioski w weekendy.

Dla Lidki wszystko było najlepsze: korepetytorzy, kluby, gadżety, wymyślne ubrania, wakacje za granicą. Oszczędzali na sobie i oddali wnuczce ostatniego grosza.

Teraz jest już dorosła. Jej dziadkowie skombinowali dla wnuczki mieszkanie, w którym będzie jej się dobrze żyło.

Ale nie spieszyła się z wyrażeniem wdzięczności — była dumnym ptakiem. Nawet nie było widać, że przyjechała z prowincji!

Opłacili jej staż w Chinach, kupili bilet do Londynu i znaleźli prestiżowe miejsce w firmie. Tyle że Lidka była wobec nich obca — gdy spotykała ich na ulicy, udawała, że nie zna krewnych. Świętowała urodziny z koleżankami, ale nigdy nie przedstawiła im babci i dziadka.

- Babciu, nie obraź się, ale ty jesteś ze wsi! Jesteś fajna, ale inna! Nie szokuj moich znajomych i o czym będziesz z nimi rozmawiać? O mieszance paszowej? - Lidka powtarzała.

To prawda, ale boli słyszeć takie rzeczy od własnej wnuczki. Nie chciała nawet przedstawić ich swojemu narzeczonemu, dopóki nie pojawiła się presja.

- I gdzie to wszystko się skończy? Wychowaliśmy ją, zainwestowaliśmy w nią, a teraz nie jesteśmy jej godni — płakała babcia.

- Niech gra według zasad stolicy, byle nie wracała z podkulonym ogonem... - odpowiedział jej mąż.