Jej mąż odszedł, a syn Mikołaj pracował w regionalnym centrum w bardzo obiecującej firmie. Dostał się do tej firmy zaraz po studiach.
Tak się złożyło, że zaczął spotykać się z córką dyrektora firmy, Dorotą. Wkrótce się pobrali. Zamieszkał tam i rzadko wracał do domu.
Pewnego dnia Anna wracała z targu z ciężkimi torbami zakupów. Postanowiła zrobić zakupy na cały tydzień. Nie było nikogo, kto mógłby jej pomóc i musiała iść pieszo.
Już w drodze do domu bardzo bolały ją plecy. Kiedy dotarła na piąte piętro, ból pleców stał się nie do zniesienia. Potknęła się i stoczyła ze schodów na najbliższy stopień.
Odzyskała przytomność w szpitalnym łóżku. Jej sąsiedzi zobaczyli ją na schodach i wezwali karetkę. Nikt jej nie obejrzał i nie zdiagnozował, bo była sobota, lekarze mieli weekend i mieli być dopiero w poniedziałek.
Anna wiedziała o tym wszystkim, ponieważ przed przejściem na emeryturę pracowała jako pielęgniarka w miejscowym szpitalu. W poniedziałek lekarz w końcu przyszedł, zbadał ją i zdiagnozował stłuczenie kręgosłupa i wstrząs mózgu.
Przepisał jej leki i odesłał do domu na leczenie, ponieważ jej diagnoza oznaczała, że potrzebuje opiekuna, którego szpital w tej chwili nie miał. Po powrocie do domu Anna zadzwoniła do syna i poprosiła go, aby przyjechał, ponieważ nie miała nikogo innego, kogo mogłaby poprosić, a sama nie mogła sobie poradzić, ponieważ ledwo mogła chodzić.
- Mamo, nie mogę! Jestem w ważnej podróży służbowej. Wynajmę dla ciebie dobrą opiekunkę — zaproponował jej Mikołaj.
- Po co mi pielęgniarka! Nie, nie ufam opiekunkom. Jestem teraz taka bezradna, a jeśli pojawi się zła kobieta, łatwo może mnie okraść — Anna z niedowierzaniem odrzuciła propozycję syna.
- Mamo, co ty za bzdury wymyślasz?
Tak zakończyła się jej rozmowa z synem. I wtedy Anna przypomniała sobie o swojej sąsiadce, z którą przyjaźniła się od dawna, i jej córce Oli, która właśnie straciła pracę, ale była bardzo dobrą, dobrze wychowaną i przyjazną dziewczyną. Anna polubiła ją.
Emerytka zawołała do siebie Olę i zaproponowała, że za opiekę na czas rekonwalescencji zapłaci dziewczynie. Ola zgodziła się, ale stanowczo odmówiła przyjęcia pieniędzy.
Nie mogła przyjąć pieniędzy od Anny, ponieważ były sąsiadkami i znały się od wielu lat.
- Nie wezmę od pani pieniędzy. Da mi pani tylko pieniądze na artykuły spożywcze, a ja pójdę i kupię to, czego pani potrzebuje.
- W porządku, cokolwiek powiesz. Nie do mnie należy stawianie warunków w moim stanie — zgodziła się Anna.
Emerytka widziała, jak Ola stara się jej pomóc i zadowolić ją we wszystkim. Oczywiście chciała jej podziękować.
Postanowiła zapisać swoje mieszkanie na korzyść Oli. Wątpliwości jej nie dręczyły, finanse syna były w porządku.
Wykształciła go, znalazł dobrą pracę, miał gdzie mieszkać, a jego żona nie pochodziła z biednej rodziny. Anna ani razu nie poprosiła go o pieniądze.
Zadzwoniła do Mikołaja i poinformowała go o swojej decyzji. W jego głosie wyraźnie było słychać, że syn jest zdziwiony.
Ale nie kłócił się z matką. Minęły dwa miesiące. Ola musiała wyjechać na jakiś czas do sąsiedniego miasta. W końcu zaproponowano jej dobrą pracę.
Jednak Anna nie miała nikogo, kto mógłby z nią zostać na czas nieobecności Oli. Staruszka ponownie próbowała poprosić syna, aby posiedział z nią przez kilka dni.
- Nie dam rady — odpowiedział matce — od roku nie wyjeżdżaliśmy z żoną na wakacje nad morze. Wynajmę dla ciebie pielęgniarkę.
- Nie dała nam mieszkania w prezencie, niech sama sobie radzi! - powiedziała ze złością Dorota, tak że Anna wszystko usłyszała.
- Cicho bądź! - Mikołaj krzyknął na żonę.
Anna od dawna wiedziała, co czuje do niej synowa, uważając ją za niewykształconą prowincjuszkę. Dorota przyjechała z Mikołajem odwiedzić jego rodzinne strony.
Po jej niezadowolonym wyrazie twarzy wszystko stało się jasne. Anna jednak milczała, tylko po to, by jej syn miał się dobrze.
Po rozmowie z matką Mikołaj pokłócił się z żoną. Powiedziała mu wszystko, co myślała o nim i jego matce. Mikołaj spakował swoje rzeczy i wyprowadził się do domu matki.
Całe wakacje spędził na opiece nad matką. W tym czasie miał czas lepiej poznać Olę, ponieważ kiedy wyjeżdżał, była jeszcze uczennicą.
Zrozumiał, dlaczego matka tak postąpiła i zgodził się z nią. Anna szybko stanęła na nogi. Kiedy wakacje się skończyły, Mikołaj zrezygnował z pracy i złożył pozew o rozwód z żoną, a sam wrócił w rodzinne strony.
Miał duże doświadczenie i powoli założył swój odnoszący sukcesy biznes w domu. On i Ola są małżeństwem. Mama mieszka z nimi.
