Przez cały ten czas mieszkaliśmy w wynajętym mieszkaniu, ponieważ moja teściowa nie wpuściła nas do swojego mieszkania, które było zamknięte.

Stenia sama wychowywała Andrzeja, więc miała szczęście być właścicielką jednopokojowego mieszkania. Kilka lat później wyszła za mąż po raz drugi.

"Ojczym zawsze zastępował mi ojca, ale z mamą często się kłócili. Myślę, że to była wina mojej matki, ponieważ zawsze brakowało jej pieniędzy. Zawsze była z czegoś niezadowolona" - mówi mój mąż.

Ojczym Andrzeja miał córkę z pierwszego małżeństwa. Chciał go adoptować, ale teściowa była temu przeciwna — nie chciała stracić zasiłku. Kiedy wprowadziła się do nowego męża, po prostu zamknęła swoje mieszkanie.

Było niewyremontowane, więc nie było sensu szukać najemców. Poprosiliśmy o przeniesienie się tam po ślubie, ale Stenia na to nie pozwoliła.

"Mój mąż i ja jesteśmy na skraju rozwodu. Jest leniwy, wredny i skąpy. Jego zdaniem, żyję z nim dla zysku. Jeśli się rozwiedziemy, gdzie będę mieszkać, jeśli ty się wprowadzisz?" - powiedziała.

Teściowa rzeczywiście wkrótce wystąpiła o rozwód, ale nie planowała wyprowadzać się od męża. I właśnie tam оdszedł ojczym Andrzeja. Wdowa myślała, że teraz dwupokojowe mieszkanie należy do niej.

W tym samym roku оdszedłа moja babcia. Jeszcze za życia przepisała mieszkanie na mnie. Razem z mężem postanowiliśmy je wyremontować. Ale wszystkie nasze plany pokrzyżowała jedna wiadomość — moja teściowa dowiedziała się, że dwupokojowe mieszkanie jej zmarłego męża zostało zapisane na jego córkę.

Przez te wszystkie lata nie było jej nawet na progu. Zalecałam się do niego, mieszkałam z nim przez te wszystkie lata i nic nie dostałam! Była żona najpierw zabroniła mu spotykać się z córką, potem Natalia nie chciała widywać się z ojcem.

To jest sprawiedliwość — syczała Stenia. Oczywiście Andrzejowi zaczęło być żal matki. Postanowił dokonać przynajmniej minimalnych napraw. Ja z kolei pozwoliłam jej przenieść meble babci, ponieważ zamierzaliśmy je sprzedać i kupić nowe. Wszystko było proste, ale czyste, piękne i dobrej jakości.

"Co to ma być? Dlaczego przyniosłeś mi te wszystkie stare rzeczy? Och, dziękuję! Co za podziękowania! Mój mąż odszedł, a mój własny syn nie potrafi nawet stanąć w obronie swojej matki. Kupił sobie nowe meble, a mamie przywiózł rupiecie ze śmietnika" — krzyczała teściowa.

Wyszliśmy. Meble zostały na korytarzu. Myślałam, że mój mąż przeniesie wszystko z powrotem w ten weekend. Ale nie, teściowa poprosiła sąsiada, żeby wniósł wszystko do środka. Zdałam sobie sprawę, że nie ma sensu się popisywać, skoro kieszenie są puste.